“Doen wij er goed aan om Kinderen hier naar Nederland te halen en hier drie weken lang te laten genieten van een onbezorgde vakantie?” Wie zou je zo’n vraag beter kunnen laten beantwoorden dan de kinderen die hier in Nederland zijn geweest en hierop kunnen terugzien met de ervaringen van het leven in Roemenie.

Iringo is zo’n meisje. Zij is in Nederland op vakantie geweest toen zij 12 jaar oud was. Nu is zij 19 jaar en werkt bij de lokale radio zender omdat de universiteit geen plaats voor haar had dit jaar. Wellicht volgend jaar. Zij weet en beseft nu ook hoe het leven in Roemenie is. Als je met haar praat over de “Holland” ervaringen, weet ze nog als de dag van gisteren kleine details te vertellen die een normaal Nederlands kind als vanzelfsprekend ervaart. Bij haar bestaat er dan ook geen enkele twijfel: de zomervakantie in Nederland is iets onmisbaar in haar leven geweest. Voor ons heeft zij haar gedachten aan het papier toevertrouwd:

“There is no chance for us, It’s all decided for us”

Queen – (Who wants to live for ever)

(vert.: Wij hebben geen kans, het is allemaal beslist voor ons)

Op deze wijze leven kleine kinderen in ons land. Kinderen die in armmoede opgroeien, in de kou leven, huilen voor een beetje liefde en genegenheid. Dat is niet het leven, de kinderjaren, waarvan ze gedroomd hebben.

En dan, op een goede dag, komt een totale vreemdeling in de stad en geeft de kans een reis te maken, een vakantie in Nederland; het land van de tulpen. Het lijkt een wonder, een sprookje.

Ik heb ze zien inpakken voor het vertrek, zij hadden bijna niets om mee te nemen en kregen de mogelijkheid om drie hele weken door te brengen in jullie land, “De Hemel” zoals zij het noemen.

En nu, 7 jaren, later vraagt iemand mij om redenen te zoeken waarom een dergelijke reis belangrijk is. Om het uit te leggen hoef ik alleen maar naar mij zelf te kijken. Deze reis was de eerste keer dat ik de mogelijk had om een ander cultuur te ontmoeten; een beter niveau van leven te voelen. Deze reis gaf mij de moed om te dromen over een ander leven, gaf mij onder andere de kracht om talen te leren. Sinds de reis naar Nederland heb ik nog een paar keer de mogelijkheid gehad om te reizen, en omdat ik nu vele talen heb geleerd, kan ik communiceren met andere mensen. Voor mij persoonlijk is dit een van de belangrijkste dingen in het leven: communicatie, relaties en vrienden maken ook buiten Roemenie.

Hoe gaat het met de andere? Vele hebben dezelfde leeftijd, maar de enige vakantie die zij ooit verder hebben gehad was helaas die ene keer 7 jaar geleden. Desondanks heeft deze vakantie ook aan hun een van de belangrijkste dingen in het leven gegeven: dromen. Zij hebben geleerd hóe zij moeten dromen over een beter bestaan, zij hebben iets gekregen óm over te dromen. Zij hebben een raam gevonden, een raam dat kan worden geopend. Hiermee zijn zij begonnen nadat zij terug kwamen, nadat zij weer THUIS waren. Zij zijn begonnen om door dat venster te openen, een nieuwe horizon te bereiken en te vechten voor een betere wereld en een beter bestaan. Zij hebben een verlangen gekregen dat zo sterk is dat het bijna pijn doet. Maar als zij niet op die reis waren geweest, zouden zij niet de kracht hebben gevonden om die pijn te verdragen.

Terugkijkend ben ik bijzonder blij en dankbaar dat ik daar ben geweest, dat vele andere kinderen met mij de kans van hun leven hebben gehad om enige tijd te verbrengen in Holland, gelukkig te zijn, een kind te mogen zijn, zorgeloos. Wellicht slechts voor één keer in hun leven.

“I beg your pardon, I never promissed you a rose garden
After the sunshine, there’s gotta be a little rain sometimes.”

(vert. - Sorry, maar ik heb je nooit een rozentuin beloofd. Na zonneschijn moet er soms een klein beetje regen komen.)

In sommige gevallen zal regen armoede betekenen, maar ieder “Holland-kind” weet dat de zonneschijn wacht op hen om de hoek.

Dáárom: Alsjeblieft, neem ze mee naar het paradijs, want na Nederland schijnt in hun ogen ook de hoop, hun hart slaat sneller en zij zijn trots om te kunnen zeggen “ ik was in Nederland”.

Martin Luther King heeft eens gezegd : “I HAVE A DREAM”.

Wij, zij, iedereen heeft een droom. Mijn droom was het om in Nederland te zijn en nog steeds heb ik een droom om die ervaring met iedereen te delen. Daarvoor BEDANKT!

Iringo Erdos,
Sovata,
23 december 1998