Met het afgelopen hulpgoederentransport hebben wij net als de voorgaande jaren dat we in Sovata waren ook ter plaatse weer wat voedselpakketten gemaakt.

In Nederland ontvang ik altijd van een aantal mensen geld en producten voor in de pakketten. Een aantal jaren geleden zijn we begonnen om van dat geld nog extra voedselpakketten te maken. Samen met wat andere leden van de lopersgroep die ook altijd nog wel extra spullen krijgen (nog extra cadeautjes of bijv. gehaakte lappendekens) maken we daar een paar mooie speciale pakketten van.

Als wij onze rondes lopen om de uitnodigingen rond te brengen, komen wij altijd wel gezinnen tegen die helaas niets krijgen, maar eigenlijk wel echt wat nodig hebben. Of families die nu een zogenaamd slecht nieuwsbericht krijgen (het Nederlandse pakketgezin is er mee gestopt) die je toch nog graag wat gunt omdat hun situatie zo slecht is. Voor hen kan er voor dat jaar geen pakket meer worden gemaakt door iemand. Wij kijken dan of hulp echt nodig is en als wij vinden dat dit eigenlijk gelijk noodzakelijk is, zetten wij deze familie op onze lijst voor onze extra voedselpakketten.

Op de 2e woensdag (of donderdag) dat we in Sovata zijn, gaan we met bijna de hele groep naar de supermarkt toe. We nemen vier winkelwagens mee en dan is het ons lijstje afvinken met spullen die we in de pakketten willen doen. Er komt altijd iets van fruit in en verder dingen die ze altijd goed kunnen gebruiken zoals olie, suiker, meel, potjes groente, macaroni, saus, stuk worst, etc.. Uiteraard doen we er ook wat spullen bij die de families zelf niet (snel) zouden kopen; lekkere koekjes, stuk chocolade, wat drinken en iets voor bijv. de kerst.


Het is altijd een hele belevenis om zo door de supermarkt te lopen en we worden ook altijd aangekeken door de klanten die er lopen. Als we dan alles in onze wagentjes hebben geladen, dan gaan we naar de kassa toe. Alles op de band zetten, alles weer in de wagentjes doen, afrekenen en dan alles weer in de auto zetten. Pasten we op de heenweg nog allemaal in de auto, op de terugweg kan vaak alleen de chauffeur en misschien nog 1 passagier mee terug rijden. De rest van de ruimte is nodig voor alle boodschappen, zodat alle overige passagiers dan terug naar huis moeten lopen (gelukkig is dat niet ver).
Thuis alles weer uitladen en in de kelder zetten. De gesponsorde tassen worden tevoorschijn gehaald en dan begint het inpakken. Dit gaat echt als een lopende band. Afgelopen jaar hebben we voor 16 gezinnen een pakket gemaakt. We gaan (als alle pakketten klaar zijn) ze in groepjes bij de mensen langsbrengen. Dit is altijd het leukste deel van het werk; wat een leuke en dankbare reacties krijg je dan. Regelmatig vloeit een traantje bij de ontvangers, maar zeker ook bij ons als gevers. Het is zo mooi om te zien dat je mensen zo ontzettend blij kunt maken met een tas vol boodschappen.

Langs deze weg danken wij alle gulle gevers voor het geld en voor de spullen/tassen waarmee we de extra voedselpakketten afgelopen jaar weer mogelijk hebben kunnen maken.