Na lange tijd hebben wij Álin eindelijk weer eens gezien en we zijn geschrokken van zijn leefomstandigheden. Een aantal jaren geleden is Álin teruggegaan naar zijn biologische ouders. Zij waren blij dat Álin weer thuis was en Álin had het daar naar zijn zin.
Maar nu zijn we een paar jaar verder en hebben we Álin ontmoet op zijn nieuwe verblijfplaats. Samen met zijn ouders is hij verhuisd naar een klein armoedig huisje en hij leeft er in erbarmelijke omstandigheden. Inmiddels is Álin bijna een man geworden, we herkenden hem in eerste instantie dan ook bijna niet. Helaas heeft Álin geen werk en zit daarom vrijwel de hele dag thuis. Af en toe hebben zijn ouders daglonerswerk, maar dat betekent maar een schamel inkomen.
Net als dat bij een aantal andere kinderen uit Tinkerbell is gebeurd, zoeken hun familieleden weer contact met hen wanneer zij bijna volwassen zijn. Ze laten hen dan weten dat zij hen graag weer opnemen in de familie. Dit is in de meeste gevallen omdat zij weten, dat bij het bereiken van de 18-jarige leeftijd het kind een premie zal ontvangen van de Staat. Deze premie is bedoeld om het kind een goede start te geven. Uiteraard een heel goed idee, maar wel alleen wanneer de familieleden hier geen misbruik van zouden (kunnen) maken.
Spijtig genoeg hebben we nu al meerdere keren gezien dat de familie het kind ‘liefdevol’ terugneemt, maar wanneer het geld op is (en dat duurt vaak niet zo lang) dan moet het kind zichzelf maar zien te redden en is het weer een teleurstelling rijker. We hebben het vermoeden dat het verhaal bij Álin helaas niet anders is geweest.
Helaas is de Stichting geen deel van het proces dat de Roemeense staat hiervoor doorloopt. Alles verloopt via de Kinderbescherming en het kind zelf, dit om misbruik door de organisaties te voorkomen. Waar echter onvoldoende rekening mee wordt gehouden, is dat deze kinderen vaak hunkeren naar aandacht en een plekje voor zichzelf. Als dan ineens de familie voor de deur staat en alleraardigst is, kunnen wij praten als Brugman, maar veelal is de zaak dan al verloren. We waarschuwen de kinderen voor het risico wat zij lopen en vertellen de kinderen vooral goed voor zichzelf te zorgen en dat zij het geld opzij moeten leggen. Maar deze jonge kinderen en zeker ook de families, kunnen vaak niet goed met geld omgaan en aan de grote druk van je ‘eigen familie’ is vaak niet te ontkomen. Een triest einde voor het kind dat vol verwachting terugkomt bij zijn of haar familie.